Haptonomie: hapsis is Grieks voor voelen en nomos betekent wetenschap.
Samen staat het voor de 'wetenschap van het gevoelsleven'. De haptonomie beschrijft haptonomische fenomenen. De mens opent zich voor wat goed doet, bijvoorbeeld een bevestigende aanraking. En een mens gaat weg of sluit als iets niet goed voor hem is, bijvoorbeeld onverschilligheid of geweld. Dus haptonomie is de basis van de haptotherapie.
Zintuigen geven zin aan ons leven!
Het gaat in ons leven niet om de zin van het leven, maar om hoe zin te krijgen in het leven. In de haptonomie hebben we daarom aandacht voor onze zintuigen: die geven zin aan ons leven!
Het tastorgaan is het eerste zintuig dat zich ontwikkelt bij een embryo. Al na ongeveer 6 weken is het zenuwstelsel aangelegd. Het embryo kan dan al waarnemen of voelen! Het ervaart de moeder om zich heen: het voelt de hartslag, de aanraking aan de buik en gevoelens en emoties van de moeder. De foetus of baby in de buik is één met de moeder. Pas met de geboorte krijgt de baby voor het eerst gevoel voor zijn eigen begrenzing via de huid. Dit is een belangrijk moment in de ontwikkeling van jou als individu.
Het voelend vermogen is waar we gebruik van maken in de haptonomie. Zo beweegt al een foetus toe naar een uitnodigende aanraking. Dit verrassende verschijnsel kunnen we voelen tijdens de Haptonomische Zwangerschapsbegeleiding.
De huid is je eerste grens
Het gaat in de haptonomie dus altijd om contact. Het meest directe contact maken we via de huid. Het is de meest eerlijke spiegel van wie jij bent.
We maken steeds nieuwe dingen mee. Blije, verdrietige en boze momenten krijgen een plek in ons lichaam.
"Het gaat niet om de zin van het leven, maar de zin in het leven!", aldus wijlen collega Jan v.d. Broek
Alle ervaringen zijn opgeslagen in je geheugen én in je lichaam. Een bevestigende aanraking van huid op huid kan zo helpen eerder genegeerde ervaringen een plek te geven. Dit is een ander basaal fenomeen waarvan we gebruik maken binnen de Haptotherapie.
